Bir program gereği haftasonu Ankara Kızılcahamam’daydım. Orada bir grup akademisyenle birlikte İslami kesimin emektar yazarlarından ümmetin dertleriyle dertlenen Atasoy Müftüoğlu’nu dinleme fırsatı buldum.
Yazara göre, Müslüman akıl bir yandan Batı‎ taraf‎ından bir yandan da mistik akı‎l taraf‎ndan kuşatıldı. Muhafazakarl‎k, milliyetçilik, mukaddesatçılık dinin yerine geçti.
Modern-seküler-demokrat-liberal dil hayatı‎mı‎zı‎n her alanı‎nda bizi baskılamakta. İslam dünyasının liderleri de onun ufkunu daraltmakta. Coğrafyamızda diktatörler bir bir devrilirken “manevi liderler diktatoryası”[1] devam etmekte ve tahribi de daha ağır.
Ulus devleti küreselle‏me sorguluyor. Aslında bu Müslümanlar tarafından yapılmalıydı ama öyle olmadı. Diyanet İşleri Başkanlığı aracılığıyla ulus-devlet savunması Müslümanlara bırakıldı.
Mütfoğlu’na göre gündemi meşgul eden hoş‏göِrü, diyalog vs. Hinduist, Budist tan‎mlamalar.[2] Mevlana emperyal bir proje ad‎ına kullan‎ılmakta ancak bunu söylemek kolay olmuyor. Benzer şekilde Yunus Emre’nin de Allah'a, dine muhalefet ediyor oluşu Müslümanları pek de rahatsız etmemekte. Bazı uluslararası düşünce kuruluşları Mevlana okuyun, “Mevdudi, S. Kutub’u okumayın!” diyor. Bugün vahdet-i vücut moda haline geliyor. Avrupalı‎ları‎n hoş‏una giden bir din anlayışı‎‏‎na sahip olmaya çal‎ışı‏‎yoruz.
Müftüoğlu’na göre, art‎k Müslüman halkları‎n İslami talebi yok, Hintli bir aktivistin “Herkesle yatı‎p kalkan bir fahi‏şedir." dediği  demokrasiyi talep ediyor çünkü umutları‎ yok. 11 Eylül sonrası dönem Müslümanlar‎ ikna etti. İslam bir maneviyat biçimidir artık. Sözgelimi dinlerin aşkın birliğine inanan Seyyid Hüseyin Nasr'’ın oğlu Amerika’nın Savunma Bakanlığı Pentagon'da dan‎ış‏man. Tunus’ta yönetimin devrilmesinin ardından tekrar etkili hale gelen Türkiye’de İslami kesimin yakından tandığı Raşid el-Gannuş‏i Tunuslulara "Bikiniyle denize girmenize engel olmayacağız.” türü sözler sarfedebiliyor.
Demokraside, soysuzlar‎ da h‎ırsı‎zlar‎ da seçilebiliyor. Namusu kirlenmiş‏ demokrasiyi ş‏imdi İslam dünyası‎na ihraç ediyorlar. Biz ise hep iki kötü aras‎ında seçim yap‎ı‎p duruyoruz. Daha erdemli bir mücadele laz‎ım.
“(Kaddafi sonrasında) Libya yeniden sömürgeleş‏tirildi.” diyen Müftüoğlu’na göre, Sudan, Suriye, Irak, Somali ve İran'ı‎n etkisizle‏ştirilmesi ve istikrarsızlaştırılması 11 Eylülden 10 gün sonra bir Pentagon generali taraf‎ından gündeme getirildi. Bu vb. yaklaşımları nedeniyle ona  komplocu diyenler olsa da o yaklaşımlarının “kanıtlı” olduğunu düşünmekte.
Konuşmadan aldığım notlar özetle böyle. Sizin de dikkatinizi çekmiş olmalı. Gayet umutsuzluk aşılayan bir konuş‏ma.[3] Müslümanlara ait neredeyse hiçbir baş‏arı‎ yok. Müslümanlar sürekli, pasif, etkilenen, sِömürülen ve kurgulanan pozisyonda. Emperyalistler adeta “kadir-i mutlak” gibi gaybı şekillendirip uygulamaya koyuyorlar. Müminlere de kandırılmak ve tabi olmak kalıyor.
Bu bağlamda Mehmet Akif Ersoy’un şu dizelerini hatırlayalım:
Ye’si tekfir eden imanıma olsun ki yemin,
Bize telkini ümüt etmediler yoksa bu din,
Yine dünyaya yaymıştı yeşil gölgesini
Yine hakkın sesi boğmuştu dalalın sesini.
Bir ışık gösteren olsaydı tek bir ışık,
Biz zulmetleri bin parça edip çıkmıştık.
Müftüoğlu’nun “umutsuzluk aşılayıcı” üslubu hoşumuza gitmese de kavramlarımızı, insani ve Müslümanlar arası ilişkilerimizi sorgulamamız gerektiğini imlemesi açısından önemli. Zira medeni ilişkiler geliştirmek adına doğruları gündeme getirmemeyi adet haline getirdiğimiz zamanlar ve mekânlar söz konusu. Atasoy Müftüoğlu, İrahim Sarmış gibi “hataların üzerine hesapsızca giden” konuşmacılarla genel kitleyi ara sıra muhatap kılıcı ortamlar oluşturmak gayet faydalı. Bazen vidaları söküp, sistemi dağıtıp bir gözden geçirmek,  paslanan kısımları yağlamak, değişmesi gereken parçaları çıkarıp yenisini yerleştirmek, bazılarını temizleyip yerine takmak gerekiyor. Bu da ancak bu türden Müslümanların “hassasiyetleri”ni belki de “maslahat gözetmeksizin” anlatmaları ve bizim de kulak vermemizle sağlanacak.
Memleket Gazetesi (19 Ocak 2012)


[1]Müftoğlu ODTÜ’lü bir hocaya, “Bu sıralar şeyhin ne anlat‎yor?” diye sormu‏ş. Hoca, “Perde çekmenin faziletini ve alacağımı‎z ş‏ehid sevabı‎nı" anlat‎yor.” demiş‏. Müftüoğlu’nun cevabı şöyle olmuş: "400 defa perde çeksen bir tane bile ‏şehit sevab‎ alamazs‎ın."
[2] Türkiye’de hoşgörü, diyalog vs. diyenler, “Camileri‎ bombalayal‎m, kitlesel tutuklamalarla dindarları stadlarda toplayalı‎m vs. diyenlere ‏hoşgörü göِstermiyor. Bu tür girişimlerde bulunanların cezasız kalmamaları için gündemi belirlemek için ellerinden geleni yapıyorlar.
[3] Müftüoğlu’na göre ancak çok çaba harcayanın umuda hakkı‎ var.